EPILOG I części Percico + PROLOG II części

EPILOG 

Wakacje… Tak najlepszy czas aby powrócić na obóz. No i siedzieć na plaży obok swojego chłopaka, Nico patrzył się na mnie morderczym wzrokiem, bo jakimś cudem udało mi się nakłonić go do nałożenia kąpielówek.

-Uważaj, bo się jeszcze opalisz – rzuciłem po raz setny.

-Oj zamknij się – Nico złożył ręce na piersi. Że niby jest obrażony.

Wstałem na równe nogi, to samo uczynił Nico… Chociaż on raczej nie spodziewał się, że postanowię popchnąć go do wody… Chłopak szybko z niej wyskoczył, rzucił mi nienawistne spojrzenie, a ja zażartowałem:

-No o co chodzi Księżniczko Upiorów? Odrobina wody cię nie zabije – zaśmiałem się i potargałem jego włosy.

-To jest Król Upiorów – poprawił mnie Nico – I wcale mnie nie zabije, ale również nie uchroni mnie przed twoją obrzydliwą twarzą.

Razem wpadliśmy do morza, pomimo tego, że nawet ja byłem cały przemoczony, pocałowaliśmy się… cały dzień czekałem na ten moment.

-Jak ja cię nienawidzę – warknął mi do ucha Nico i objął mnie nogami w pasie.

-Ja za to ciebie kocham – zaśmiałem się cicho i zacząłem całować go po szyji.

A jako, że coś dzisiaj mi odwala, zanurkowałem na chwilę, po czym objąłem go za brzuch i wciągnąłem pod wodę, a żeby się przypadkiem nie udusił, wytworzyłem bąbel powietrza aby i on mógł oddychać pod wodą. Nie był zły… ale nie był też specjalnie zachwycony, a może był? Prawdę powiedziawszy ciężko powiedzieć.

Ale pocałowałem go.

-Kocham cię, Jackson – wyszeptał – A dzisiejszą noc, spędzę u ciebie. 

*****

PROLOG II CZĘŚCI

 

Pokonanie Pasitheai, to już minął niespełna rok od tego. Moje życie jakoś się tam ułożyło, z resztą czemu miałoby się nie ułożyć skoro jestem z Nico? A układa mi się z nim wręcz bosko. 

 Wielu herosów już pozapominało, jednakże o pokonaniu Pasitheai. Nie miałbym im tego za złe gdyby nie dotyczyło to również grupy, która ją powstrzymała. Tylko ja, Nico i Jason mieliśmy mieszane odczucia, co do jej pokonania. Jack Walker zamieszkał w obozie Jupiter, nawet nie mamy zielonego pojęcia co u niego bo nie odpowiada na jakąkolwiek chęć rozmowy. Steven Scott jest obecnie na misji, razem z moją siostrą Jasmine Blue oraz moją byłą dziewczyną Annabeth Chase, nie wrócili z niej już od ponad dwóch miesięcy. Leo z kolei usilnie stara się nie rozmawiać ani ze mną ani z Nico. A Sun… ech… coraz więcej rzeczy wskazuje, że ten chłopak nie żyje, Nico już nawet przestał się łudzić, że Sun po prostu znalazł się jakimś cudem w miejscu takim jak Alaska.

Tak więc można powiedzieć, że wszystko powróciło do normy. Obóz herosów znowu gościł wszystkich herosów, znowu odbywały się zajęcia. A ja znowu miałem czas tylko dla Nica.

Jedyne na co mogłem narzekać to fakt, że brakuje nam czasami w związku czegoś świeżego. Może wspólna misja… chociaż planuję w najbliższym czasie pojechać z nim na cały dzień w miasto, na taką skromną randkę.

Więc wszystko powróciło do normy, przynajmniej do czasu, gdy podczas jednego z śniadań Chejron ogłosił:

-Obozowicze! W Nowym Jorku są „zakłócenia”, umarli atakują zwykłych śmiertelników. 

***

Ja wiem nie jest to coś mega, super, hiper, duper, z mojej strony... ale ja nie umiem pisać takich rzeczy, chociaż lubię je czytać, więc wybaczcie ;-; Tak czy inaczej dodałam epilog i prolog na raz gdyż byłoby w ogóle za krótki post ;-; 

Co do 1 rozdziału II części postaram się dodać w tym tygodniu, bo mam już prawie cały napisany, ale ja lubię ludzi męczyć xDDD 

Tak czy inaczej mam nadzieję, że to Was jakoś nie zniechęciło, pozdrawiam ^^