Love is on every side

Dobrze, a więc kilka uwag:

1) To nie jest rozdział a One-Shot 

2) Nie jest o Percico, a na prośbę Nyksiątka oraz pewnego Aresiątka jest to Natscar (NathanailXOscar)

3) Jeśli brzydzą Cię kazirodcze związki nie czytaj

4) Przepraszam, że to nie jest rozdział, ale potraktujcie to jako prezent XD (chyba, że brzydzą Cię związki kazirodcze patrz punkt 3) 

5) Rozdział jest dedykowany wszystkim których nie brzydzą kazirodcze związki (patrz punkt 3)

6) One-shot dzieje się przed wydarzeniami w Percico

7) One-shot zawiera sceny +18 

8) WESOŁYCH ŚWIĄT ŻYCZY CÓRKA PLUTONA

Love is on every side

Jeszcze jedna cholerna lekcja. Dobra tej minęło dopiero pięć minut, ale czy to ważne?

Tak, jakby ktoś miał problemy rozróżnieniem mnie od mojego brata bliźniaka to nosimy specjalne plakiety z imieniem i nazwiskiem, więc… może od razu od tego zacznę. Jestem Nathanail di Carlo, moim bratem bliźniakiem jest klasowy kujon Oscar. W sumie nie dziwię się, że siedzi sam… chociaż ja mam gorzej, bo siedzę z klasową pięknością wśród tej płci która mnie jakoś niespecjalnie pociąga… nie, nie mówię o chłopakach… siedzę obok Kate jakiejś tam, podobno zajebiście gorącej laski i takim drobnym przypadkiem się stało, że ustaliła mnie za swój nowy cel. Co to znaczy dla mnie? Całe lekcje wysłuchiwania o tym, czy robienie sobie kilku kolczyków w uchu boli (i w pępku, bo niestety raz zauważyła mój, kiedy przebierałem się w szatni), co tam jej koleżanka mówiła o mnie, oraz tryliard pytań jak jest w Indiach…

Taa… czemu w Indiach? Bo ostatnio tam mieszkałem. Mój wuj jest cholernie bogatym człowiekiem, podróżnikiem na dodatek, cholernie schorowanym podróżnikiem, ale mimo to i tak postanowił ustalić za swój cel życiowy abyśmy widzieli cały świat. Czasami mam wrażenie, że to mu się udało.

Tak czy inaczej jeszcze słówko o mojej klasie. Gdyby nie dwie osoby, cała klasa była by typową klasą męską, gdyż na trzydzieści osób dwie z nich to dziewczyny, pozostali faceci… i weź tu się skup na nauce.

Oczywiście nie każdy chłopak jest jakiś szczególny, bo dajmy tego co siedzi przed Oscarem… ten mnie przeraża, wysoki na dwa metry i chyba umie jednym ciosem powalić drzewo. Dlatego z nim nie gadam. Staram się skupić na takim Dave.

No więc słuchając piąte przez dziesiąte co i tej całej Kate słychać, zacząłem gapić się na Dave'a… wiecie co jest w nim fajne? Nie ma dziewczyny. No i czasami mam wrażenie, że nie lubi nikogo po za mną. Oczywiście nieco egoistyczne, ale poważnie…

Tak więc kiedy odwrócił się w moją stronę, przesłałem mu całuska, nawet odpowiedział, więc oczywiście zaraz nauczycielka Angielskiego dziwnie na mnie spojrzała, ale chyba myślała, że ten akt czułości był w stronę siedzącej obok takiej jednej rudowłosej dziewczyny, której imienia nie pamiętam… jakoś na „R”. Tak czy siak upiekło mi się.

Reszta lekcji jakoś minęła… jakoś. Wypadliśmy jak tylko zabrzmiał dzwonek. Oczywiście nasza święta grupa trzymała się razem.

To było jakieś dziesięć, piętnaście chłopaków plus Oscar. A liderem grupy kto był? Zgadnijcie? Tak! Ja, oczywiście. Wiecie biorąc pod uwagę fakt, że wcale tego nie chciałem, a samo tak wyszło to całkiem nieźle.

-Ej… - zatrzymałem się na chwilę – Oscar, nasz wuj to wyjechał gdzieś na dwa dni? Dzisiaj, wyjechał, nie?

-Yhm… - Oscar pokiwał głową i znowu zanurkował nosem w książce.

Spojrzałem z lekkim uśmiechem na pozostałych.

-Słuchajcie… więc skoro będzie weekend to… impreza chłopaki! Dzisiaj o dwudziestej u mnie w domu.

Chłopaki zaczęli klaskać, kilkoro z nich zapewniło, że przyniosą ze sobą jakieś laski (nie, żeby mnie to interesowało)… no i git!

Ostatnią lekcją był wu-ef… zwiałem z niego, w końcu trzeba chatę wyszykować.

Mnie i Oscara wychowuje wuj, właściwie dlatego, że zarówno ojciec jak i matka mieli nas w dupie. Może i lepiej, przynajmniej nie muszę się z nimi użerać. Kiedy wróciłem dosłownie wyminąłem się z wujem, ale na szczęście był zbyt zajęty wkurzaniem się na naszego kierowcę, aby zauważyć, że wróciłem o jedną cholerną godzinę wcześniej.

W domu było schludnie, więc wiele do roboty nie miałem, z resztą skoro sprzątaczka przyjeżdża dzisiaj i pojutrze, to co ja się będę przejmować? Jedyne co musiałem zrobić to włamać się do szafki z alkoholem. Nic ciężkiego.

Więc po jakiś dziesięciu minutach użerania się z pseudo-wytrychem otworzyłem szafkę i wyjąłem co tam wuj przed nami ukrywał. No… oczywiście liczyłem też po części, że Dave coś przyniesie do picia, skoro ma u mnie dług wdzięczności jak uwolniłem go z pytania na lekcji.

Kiedy usłyszałem znajomy dźwięk pisku opon, po czym krótkie „dziękuję” ze strony Oscara do kierowcy który go podwiózł (ta… wuj postanowił, że dla naszego bezpieczeństwa najlepiej będzie jak podwozić nas będzie kierowca) i trzaśnięcie drzwiami, wiedziałem, że zaraz będzie kłótnia.

Wbiegłem więc szybko na górę do swojego pokoju.

Pokój jak pokój. Z jakieś dwadzieścia osiem metrów kwadratowych, plus balkon. Nieco zimne kolory, bo ściany były białe z domieszką fioletu, podłoga z szarego drewna.

Jeśli chodzi o meble to też nie nadzwyczajne, dwuosobowe łóżko, a przed nim telewizor plazmowy (którego i tak rzadko kiedy używałem), obok telewizora biurko, na biurku komputer i laptop (z czego też wuj zabraniał mi tego za często używać), w kącie pokoju parawan, za parawanem szafa z ciuchami (z czego większość to cholernie drogie garnitury, więc w kwestiach ubioru po prostu wolałem sam decydować). A, i w drugim koncie mnóstwo jakiś bezużytecznych gadżetów, jakieś helikoptery na baterie czy inne samochody… dziecinada. No i mogę gadać o tym wieczność, bo kilka innych rzeczy się znajdzie, budzik czy inne duperele. Szczerze? I tak mam lepiej niż Oscar. On ma bliźniaczy pokój obok, cały zapełniony regałami na książki, blee…

Tak czy siak walnąłem się szybko na łóżku, wymacałem słuchawki i odtwarzacz muzyki, po czym na maxa włączyłem jakiś metal. Odwróciłem się plecami do drzwi, chociaż doskonale wiedziałem, że już stał w nich Oscar. Debil…

Po kilku minutach pacnął mnie w głowę, aż słuchawki spadły na podłogę. Spojrzałem na niego z rozdrażnieniem.

-Czego? – Warknąłem.

Oscar poprawił swoje okulary.

-Jesteś idiotą Nathanil! Nie zdasz tego roku jak będziesz imprezował i nie chodził na lekcje!

-Oj… czyli się mną przejmujesz? – Zaśmiałem się złośliwie po czym już całkiem poważnie odparłem – To był tylko wu-ef, a jak masz problem z imprezami to idź.

-Gdzie?! Wuj wyjechał.

-W takim razie przykro… będziesz dzisiaj podpierał ścianę – uśmiechnąłem się do niego.

Oscar był mega wściekły. To kujon, ale jak go wkurzę to potrafi przyłożyć, dlatego też zrobiłem coś co zawsze go jakoś uspakajało, wstałem, przytuliłem go do siebie.

-No już – zaśmiałem się cicho – mój braciszek nie będzie płakał co nie?

-Nie traktuj mnie jak dziecko! – Oscar próbował się wyrwać ale nie dał rady.

Ugryzłem go lekko w ucho, po czym oderwałem się od niego i zbiegłem na dół.

****

Tłum osób przyszedł na imprezę. Na szczęście alkoholu mieliśmy wystarczająco, no i zamówiłem pizzę, więc… powiedzmy, że niczego nie brakowało. No dobra, brakowało jeszcze więcej przystojnych facetów, bo wyłapałem jedynie jakąś siódemkę fajnych z Dave’m na czele.

Kilka osób grało w rozbieranego pokera, ja tylko się przyglądałem, gdyż grał tam Dave i obecnie był w samych gaciach.

Jakaś laska poszła z moim kumplem do kibla i teraz wydostają się stamtąd wiadome odgłosy toteż pogłośniłem muzykę.

Oscar tak jak podejrzewałem podpierał ścianę i czytał… a raczej starał się czytać. Ja usiadłem na kanapie z drinkiem i zaraz obok mnie przysiadły się dwie laski, które w dosyć nachalny sposób mnie dotykały… ale byłem lekko wstawiony więc było mi wszystko jedno.

-Oscar! – Ryknąłem z nieco pijackim akcentem – Chodź i napij się czegoś!

-Nie! – Warknął.

Machnąłem dłonią, a dwie laski obok zachichotały. Później odwróciłem głowę, bo Dave znowu przegrał i właśnie ściągał gacie. Oczywiście wszyscy ryknęli śmiechem, ja tylko się patrzyłem… gdyby udało mi się go trochę upić to może…

-Ej… miła, co ty robisz? – Teraz zdałem sobie sprawę, że jedna z tych dziewczyn położyła swoją rękę tam gdzie nie powinna.

Dziewczyna zachichotała tylko i zbliżyła swoją twarz do mojej, z kolei druga zaczęła całować po szyi. Nie fajnie…

-Ej… Ej… ej… - zaśmiałem się cicho i odstawiłem drinka – idźcie do kogoś innego, ja nie lubię szmat.

Oberwałem od jednej w twarz, druga ciągle chichocząc i zataczając się poszła tam gdzie grali w pokera.

Ja zająłem się kolejnym drinkiem. I jeszcze kolejnym. Tak po pięciu przestałem liczyć.

Poszedłem zagrać w pokera i zdaje mi się, że ograłem większość. Później Dave złapał mnie za rękę (miał już tak czy inaczej gacie na sobie… niestety), przycisnął mnie do ściany w kuchni i pocałowaliśmy się. Cholernie się wtedy napaliłem. Naprawdę! Miałem go już nawet zaciągnąć do sypialni, ale w tym momencie ktoś wyłączył muzykę… i wszyscy spojrzeli się w jednym kierunku. Oscar!

-Dobra koniec imprezy! – Ryknął i odstawił swojego drinka… w ogóle coś wypił! – Mojego brata już ponosi… wypad ludzie!

Wszyscy jęknęli, większość się awanturowała, ale Oscar patrzył się takim wzrokiem, że aż mnie ciarki przeszły po plecach… chociaż bardziej chciało mi się teraz śmiać, nie wiem czemu.

Jestem za to pewien, że jak wszyscy się wynieśli, wybuchnąłem śmiechem i śmiałem się tak głośno, że Oscar aż musiał przyjść i sprawdzić, czy wszystko gra.

-Dobra wstawaj – przełożył moje ramię przez swoje – idziesz do łóżka.

Zaśmiałem się ponownie.

Czyli idę do łóżka? Hahaha… Boże.

Pomimo tego, że jakoś niespecjalnie utrzymywałem równowagę Oscar zaprowadził mnie na górę, otworzył drzwi mojej sypialni i rzucił mnie (dosłownie) na łóżko. Później stał nie wiadomo po co w tych drzwiach a ja jęknąłem:

-Bracie… boję się ciemności, zostaw uchylone drzwi.

-Nathanail ty masz szesnaście lat – jęknął Oscar.

Znowu wybuchnąłem śmiechem.

-Naprawdę? – Zakrztusiłem się – Bracie, nie zostawiaj mnie.

-Będziesz miał kaca – Oscar przewrócił oczami.

Nawiasem mówiąc zabawne, dwoiło mi się przed oczami. To trochę tak jakby było dwóch Oscarów! Nie… jeden mi wystarczy.

Wstałem z łóżka i na chwiejnych nogach podszedłem do Oscara i zawiesiłem mu się na szyi.

-Co robisz? – Oscar westchnął ciężko.

-Kooooooooocham cię, wiesz?

-Tak, tak… ja ciebie też, możesz się odkleić.

Nie zrobiłem tego. Zamiast tego pocałowałem Oscara w usta. Widziałem przez chwilę jak jego oczy powiększają się o połowę, ale nie dałem mu się wyrwać. Z delikatnego pocałunku przeszedłem do, namiętnego, agresywnego po czym skończyłem na francuskim. A w między czasie przyciągałem go lekko w kierunku łóżka.

Przecież skoro ja go kocham, a on kocha mnie… to chyba możemy się kochać? Nie?

-Jesteś pijany – warknął Oscar.

-Ty też coś wypiłeś – zauważyłem i zacząłem go całować po szyi.

-Słuchaj, jak słusznie być może teraz zauważę, jesteśmy braćmi i…

-Się kochamy – dokończyłem i powoli zacząłem rozpinać mu koszulę.

-Ale wiesz, że…

-Nie – warknąłem i zamknąłem mu usta kolejnym francuskim pocałunkiem (nawiasem mówiąc, cholernie ciasno zrobiło mi się w spodniach).

Zdjąłem mu już koszulę, okularu zrzuciłem gdzieś na podłogę. Teraz tylko pozbawić go spodni, ale zanim…

-Zdradzę ci sekret – szepnąłem mu do ucha – kocham cię, nawet jeśli jesteś moim bratem.

Oscar zmarszczył czoło i zepchnął mnie z siebie. Myślałem, że zaraz wyjdzie z pokoju, ale nie zrobił tego. Tylko usiadł na mnie okrakiem i warknął:

-Wiem. Wiedziałem.

Zdjął ze mnie koszulę, później spodnie i robił to wiele bardziej zdecydowanie niż ja. A później kiedy nie miałem dosłownie nic na sobie (zresztą on też) Oscar dopiero wtedy się zawahał, przez co ja zaśmiałem się cicho… chociaż byłem wkurzony, bo po prostu chciałem już to zrobić!

Ale postanowiłem wziąć sprawy w swoje ręce i popchnąłem go tak abym mógł spokojnie wziąć jego nabrzmiałego członka w usta.

Chociaż ciągle miałem lekkie problemy z koncentracją starałem się jak mogłem, żeby Oscar tego absolutnie nie zapomniał, a jęki jakie wydawał tylko bardziej mnie podniecały.

-Nat… Nat przestań – warknął, ale tego nie zrobiłem.

Kiedy doszedł poczułem pewną satysfakcję. No bo… cholera jasna ja zawsze chciałem to zrobić i… teraz…

Oscar powalił mnie z powrotem i bez uprzedzenia wszedł we mnie. Nie byłem w ogóle przygotowany, więc ryknąłem na całe gardło… bo z początku bolało. Poważnie bolało, ale później okazało się to całkiem przyjemne, ale każdy zbyt silny ruch Oscara sprawiał, że darłem się jak nigdy wcześniej.

-W-wiesz, że to boli?! – Ryknąłem po chwili, kiedy ledwo co widziałem przez załzawione oczy.

Oscar nie odpowiedział, tylko kciukiem otarł moje łzy i kontynuował. Ale jego poprzedni gest jakoś mnie uspokoił, bo już starałem się nie drzeć, ignorowałem ból i zdałem sobie sprawę, że to jest naprawdę przyjemne.

Później już całkiem udało nam się zgrać ruchy biodrami i jakoś niespecjalnie przejmowałem się tym, że będę miał mnóstwo sprzątania na łóżku… później. Zdecydowanie później.

Naprawdę długo to robiliśmy, raz nawet zamieniliśmy się miejscami, ale Oscar wcale nie był tak łaskawy, więc nie chciałem go rozjuszać bardziej. Nawet wydaje mi się, że raz trafiliśmy pod prysznic, a później po raz ostatni dokończyliśmy na łóżku i tak zasnęliśmy… wtuleni w siebie, a ja czułem się jakoś tak bezpieczniej… no i przynajmniej nie byłem już aż tak napalony, chociaż gdyby  to o mnie chodziło to najchętniej zrobiłbym to jeszcze z pięć razy i nic mnie nie obchodzi, że ani ja ani Oscar by nie doszedł, ale na pewno by nam stanęły.

****

Obudziłem się z cholernym bólem głowy i cholernie chciało mi się pić. Ledwo co pamiętałem z wczorajszej nocy tylko…

-Kurwa! – Zerwałem się z łóżka.

Oscara nie było w pokoju, ale ja byłem nagi… a ja nigdy nie kładę się nagi do łóżka!

Cholera jasna, czy ja się kochałem z własnym bratem?! Co?!

Dobra, teraz mnie za bardzo głowa boli… szybko ubrałem się co miałem pod ręką i zbiegłem na dół.

Oscar siedział na kanapie w salonie i zmieniał co sekundę kanał w telewizorze. Usiadłem obok niego, nawet nie zaszczycił mnie spojrzeniem.

-Eee… no cześć – przywitałem się, chociaż szczerze powiedziawszy było mi wstyd z nim gadać.

-Yhm… - Oscar ciągle gapił się w telewizor – słuchaj, co do wczorajszej nocy…

-Tak? – Moje serce niespokojnie przyśpieszyło.

-Zapomnij o niej. Nic między nami nie było, nic się nie stało… po prostu zapomnij.

-Co?! My uprawialiśmy seks, przecież…

-Zamknij się – Oscar poczerwieniał na twarzy – Byłeś pijany, ja też lekko… nic się nie stało. Przepraszam, Nat.

-Nazywam się Nathanail! – Ryknąłem na całe gardło, a z moich oczy poleciały łzy. Zerwałem się natychmiast z kanapy – I jak nic się nie stało?! Człowieku ja cię kocham!

-Wiem. Ja też cię kocham, ale jak brata. Przepraszam. A teraz mogę obejrzeć wiadomości?

-A oglądaj sobie te twoje zasrane wiadomości! – Ryknąłem i wybiegłem z domu.

Jebany dupek! Czyli co? Przespał się ze mną, wcale nie był pijany (w przeciwieństwie do mnie) i co?! I mam zapomnieć?! Pożałuje tego… ja nie jestem męską dziwką, cokolwiek nie mówią o mnie moi koledzy!

I… i… Po prostu mam przerąbane… zakochałem się w własnym bracie. Ale ja się wiecznie zakochuję i mogę mieć tylko nadzieję, że to mi po kilku miesiącach przejdzie. Ale to, że mnie wykorzystał… nie zapomnę mu tego. Po prostu…