Notka, notka, notka

Lekka informacja 

(dla tych którzy w ogóle jeszcze o tym blogu pamiętają) 

Dzień dobry, a więc. Dobry wieczór. Dobre po południe. Kiedykolwiek to czytacie, tak czy siak...

Tak baaaaaaaaaaaardzo zaniedbałam bloga, a nie będę chciała poświęcać połowy nadchodzącego rozdziału na usprawiedliwianie się, więc (nie)poświęcę na to tą notkę. Głównie chciałam napisać, że już kilkakrotnie poważnie myślałam nad zawieszeniem bloga, sami widzicie, o ile ktokolwiek się tutaj ostał, pomijając ludzi, którzy są "ze mną" na askach (ogólnie jak chcecie sprawdzać czy żyję to mój ask jest tutaj KLIK, aczkolwiek niewiele się z niego i tak dowiedzie, bo... jest dosyć specyficzny) i wiedzą ogólnie, że żyję. Tak czy siak sami widzicie jak minimalną ilość rzeczy tutaj ostatnio dodaję. Kiedy mam czas na pisanie zwykle trafia mnie leń, kiedy nie mam to mam z kolei wtedy wenę, a jak siadam by pisać, wena magicznie wyparowuje. 

No i w sumie nie mam nic więcej na swoje usprawiedliwienie. Może jedynie napiszę, iż widać w moich ocenach poprawę, której być może nie byłoby gdybym skupiła się głównie na blogu, tak jak to miało miejsce w zeszłym roku.

Cóż, nie mogę obiecać tak jak to robiłam w 99,9% przypadków "poprawy", zwyczajnie nie chcę rzucać słów na wiatr internetu. Zdaję sobie sprawę, że już niewielu zostało przy moim fanficu, oraz zdaję sobie sprawę, że ff pisze się co najmniej raz na określony czas, a w moim przypadku teraz wygląda to jak zwyczajny ser szwajcarski, co idzie o odstępy czasowe. Ale mogę obiecać jedną, jedyną rzecz dotyczącą tego bloga i to o czym już pisałam: Nawet jeśli będę myślała o zawieszeniu bloga, nie zawieszę go, dopóki każdy zaplanowany punkt mojej historii nie zostanie odznaczony do ostatniego. Nie mam zamiaru kończyć z pisaniem, dopóki ze spokojnym sercem, nie będę mogła napisać pod pewnym, niedługim pewnie rozdziałem piękne i wyczekiwane "THE END" . 

To jestem w stanie Wam obiecać, ponieważ znam siebie i moje pisarstwo na tyle, aby móc Wam, tym, którzy pozostali przy tym blogu, albo teraz pojawili się na nim, tudzież mogli sobie zacząć przypominać fabułę, iż nie porzucam tego bloga, nawet jeśli milczę. Jestem osobą, która nawet teraz czuje się potwornie głupio pisząc ową informację, notkę, jak zwał tak zwał, ale zwyczajnie za każdym razem wstydzę się, lub targają mną inne podobne odczucia, przed napisaniem informacji o zbliżającym się rozdziale lub informacji, iż ja ciągle żyję. A, więc... jeśli jesteś i czytasz to, wiedz, że nie mam najmniejszego zamiaru odpuścić pisania. Nie wiem co musiałoby się stać, żeby tak było, nie mniej nic takiego się nie wydarzyło, ciągle mam tego bloga do skończenia i nie skończę z męczeniem Was moim ff, póki nie napiszę już wyżej wspominanego "THE END"

No i doszłam do tej chwili w notce, iż zawiadamiam Was, iż w najbliższym czasie, tj. najprawdopodobniej okres ferii świątecznych, pojawi się normalny zwyczajowy rozdział. Nie tamten dziwny, jak ostatnio. Ten, który zwykle pojawiał się w moich zwyczajowych postach. Co tu jeszcze? Istnieje też spore prawdopodobieństwo, że owy rozdział w ramach rekompensaty będzie znacznie dłuższy od zwyczajowych, więc powinniście przyszykować kawę i dużo poduszek, żebyście mieli chociaż wygodne miejsce do spania! 

I hej! Zaraz są święta! W sumie niespecjalnie przepadam za tymi dniami, ale to nie znaczy, że dla innych nie mają być szczęśliwe i radosne, co nie? Więc przy okazji życzę Wam miłych, spokojnych świąt! Jak najwięcej spokoju od tego zwariowanego świata, które każdego dnia pokazuje nam jak bardzo stoi na głowie! 

30 XII 15